خبر داران بی خبر
با آن که نظرکردهٔ لُطفِ دگرانند
گویند کز آیندهٔ ایران نگرانند
روبَه صفت، از خُمرهٔ
رنگ آمده بیرون
چون حضرتِ طاووس ، به خود مُفتخرانند
از جُمله، فرودین تر و یک عمر ، به تزویر
خو کرده بدین کِبر ، که از جُمله سرانند
این فربِهی از فرطِ جلال و جَبروت است
وز شطّ ِ غروری که در آن غوطه ورانند
هر چند غمِ باغِ شقاوت زده شان هست
دیریست که در دستهٔ صاحب تبرانند
یک جمع، در این جهل، که مقصود جهانند
یک قوم، در این وهم، که اندیشه ورانند
ای کاش زبان، با دلشان صُلح و صفا داشت
هم ریشهٔ ننگند ، گر از نامورانند
ایرانِ منا، وای به حالی که تو داری
دردا که خبردارِ تواین بی خبران اند!
م.سحر
پاریس ۲۰/۷/۲۰۲۵
