افســــــــانــــــــه ء دل
هوای کوی یار و روی در ویرانه دارد دل
ازین ویرانسرا راهی به سوی خانه دارد دل
بر و بوم ِ وطن را عشق می بازد به تصویری
چنین با رنج ِ هجران خلوتی جانانه دارد دل
پَری نو بسته بود از بویهء پرواز در طوفان
کنون با خود خیالی گـُنگ و دور از لانه دارد دل
اگرچند اینچنین چون شمع ِ جان در خویش می سوزد
مقام ِ سوختن را ، حسرت ِ پروانه دارد دل
تن ِ بی سایه ای بی سایه ای بی سایه دارد جان
دل ِ دیوانه ای دیوانه ای دیوانه دارد دل
نه از ویران ِ غُربت شِکوه ، نز ناکامی اش بیمی
که گنج ِ اشتیاق از شوکت ِ کاشانه دارد دل
غبارِ دشمنی گر خیمه از ایاّم برچیند
به کام ِ دوست ، در خاطر هزار افسانه دارد دل م. سحر
پاریس ، 22/5/2007