
پلنگِ وحشی ِ من ، بهانه چه می کنی ؟
گلایه هردم از این زمانه چه می کنی ؟
ز کوه و درّه تو را ، نمانده نشانه ای
ز بی نشان طلب از نشانه چه می کنی ؟
چو پاره سنگ ِ غم از خیال ِ روح شکن
هماره بر سر ِ خود ، کمانه چه می کنی ؟
به ماه می نگری ، غریبه می نگرد
بر او شتاب و زخود کرانه چه می کنی ؟
جنون ِ بید ِ تو را ربوده باد ِ جنون
هوای کاکُل ِ او به شانه چه می کنی ؟
به زخم ِ تیشهء کین ، درخت ِ جوانیت
چنین که می شکند ، جوانه چه می کنی ؟
پلنگ ِ وحشی ِ من ، به خواب ِ بی خبران
پیام ِ خوش خبری روانه چه می کنی ؟
شب است و گر ندهد چراغ و آینه ات
سپیده زار ِ فلق ، شبانه چه می کنی ؟
سپیده زار ِ فلق ، شکوهِ آتش ِ توست
بِهِل که شُعله کشد ، بهانه چه می کنی؟
م.سحر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر