( به ياد و براى شاهرخ مسكوب )
چون آفتابِ بينش و فرهنگ
بر بام ِ ذوق و معرفت و هوش
برخاستى ز گوشه و بنشست
آزادگى به «سوگِ سياووش»ـ
.
زان آزمون كه بود گذشتى
وان آتشى كه نسلِ تو را سوخت
اينك گشوده بهرِ تو آغوش!ـ
.
آن روزها به راه گذشتند
زى سنگلاخ ِ فتنه و غوغا
فرهنگ ماند و شوكتِ دريا
خورشيد ماند و عرصهء خاموش
.
ـ« شب همچنان شب است» و زمان نيز
در خوان ِ هفتمين به اسارت
اينت كلام ِ روشن و بر حق
از پيرِ توس و حق نِگرِ يوش!ـ
.
خود، رُستم است و تيرِ گَــَزينش
اسفنديار و چشم ِ يقينش
اين بودت آن پيام ِ جگرسوز
از ريگزارِ بلخ و رىِ و شوش! ـ
جان ِ تو پهلوان ِ خِرَد بود
اى رُستمانه عاشقِ ايران
اين جام ِ عشق باد تو را نوش ! ـ
اى كوششى خِرَدوَرِ دوران
بر عرصهء حماسه و فرهنگ
روحت دمى مباد به تبعيد
یادت دمى مباد فراموش! ـ
........................................................................
سرود سحر
http://soroudesahar.blogspot.com/