
ایران ، به نام ِ توغزل آغاز می کنم
پربسته زی جهان ِ تو پرواز می کنم
ناگفته های من همه فریاد می شوند
آنگه که با تو روی سخن باز می کنم
تا با منی سرود ترا ساز می کنم
تا تو گذار می کنی از معبر خیال
من نیز در خیال ِ خود اعجاز می کنم
دنیای روشنایی و تاریکی ترا
با لحظه های گم شده دمسازمی کنم
صبح ِ ترا به بام ِ شب ِ خویش می برم
شام ِ ترا به روی سحر باز می کنم
حالی ترا به خلوت ِ خویش از صمیم ِ جان
دعوت به آستانهء این راز می کنم : ـ
بر کوه و دشت و بوم و بر ای زادگاهِ دور
غوغای زندگی ست که آواز می کنم
پاریس خرداد 1357
.................................................................

هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر