۰۵ اسفند ۱۳۸۵

بیدارباش

مانا به یک از زاویهء خانه حریقی ست

هین جنبشی از خویش که از اهل سرایید

ـ..::::::::::::::................................ علی اکبر دهخدا

ـ...............................::: ::...... پیشکش صلح
وـ..............::::........و برای فرزند شجاع ایران زمین : ـ
اـ..............::::::::::.............................. احمد باطبی

ـ ........::....... بیـــداربـــــاش


وقت است کزین خواب ِ گرانبار درآیید

زین خواب ِ گرانبار ، دگربار درآیید

زنجیر خرافات زتن درگــُسلانید

آفات بروبید و سزاوار درآیید

مسحور ِ سرابید و زبان بستهء پندار

هان ! سِحر بسوزید و ز پندار درآیید

این هرولهء دین همه یغمای شما راست

از چنگل ِ یغماگر ِ بدکار درآیید

چون روح ِ سَحر ظـُلمتِ ظالم نپذیرید

چون روشنی از بام ِ شب ِ تار درآیید

از دام گریزید و به اِقدام گرایید

برجهل بشورید و به اظهار درآیید

بار ِ دگر افتاده در این خانه حریقی

با خانه سیاوش صفت از نار درآیید

دیریست که بازیچهء ابلیس ِ لعینید

از لعنت این عصر ، خداوار درآیید

ایران ِ شما هستی ِ انسان ِ شما بود

هستید ، اگر ار لوث ِ لجنزار درآیید ! ـ

ای خفته ضمیران ِ خِرَد مُردهء این خاک

از بستر مرگ آگه و بیدار درآیید

خود حجّت ِ خویشید ، چـُنین درنپریشید

جمعید ، به جمعیّت ِ بسیار درآیید

تا شاد برقصید به سُتخوان ِ ستم بر

از بند ِ ستم رَسته و هشیار درآیید

آیندهء فرزند شما در کفِ دزد است

هان سـَد ِ رَه ِ دزد ِ تبهکار درآیید

دین نیست ، خدانیست ، بهانه ست ! بهانه ست ! ـ

این قلعه بکوبید و از آوار درآیید

گم گشتهء گولید که در موکب ِ غولید

با خویشتن از خویش خبردار درآیید

این حقّ ِ شما نیست که در وَهن بمیرید

حقّ است که با وَهن به پیکار درآیید

فریادِ شما صلح ِ جهان راست سرودی

آزاد و سُراینده به بازار درآیید ! ـ

آزادی اگر نیست ، امیدی به بشر نیست

با مردم آزاده مَددکار درآیید! ـ
...............................................................
م. سحر
پاریس/2/200723

Version française::................................

l'Aube ..........................................

http://sahargaahaan.blogspot.com/2007/03/veillez-vous.html

۲۶ بهمن ۱۳۸۵

آدمیت


به : ـ
داریوش آشوری

که هنگام شنیدن این شعر،لطف ها ورزید
و در آن «نکات بـاریـکی » را یـافت
که ا ز نظر او «در شعر فارسی تازگی دارند» ـ

.......................................................................
آدمیت

......................................................................

...................................
تو ای سرگشتهء دور از دیاران

چو یادیت از بهاران یادگاران

به زیر ِ خیمهء این ابر ِ تاری

دوچشم اینگونه در راه ِ که داری؟

کنار ِ چتر ِ این تاریکی ِ تر

چه می خواهی از این دیوار ِ بی در؟

در این صحرای بی فصلی ، به جز یاد

چه می جویی ز سرسنگینی ِ باد؟

صلای مِهر کم زن کاین صبا نیست

رَه آوردَش پیامی آشنا نیست

سیَه بادی ست ، رَه گم کرده ای خُرد

ز طوفانی که ما را خان و مان بُرد

نه این است آن نسیم ِ آرزویت

که دل می جویدَش در خاک ِ کویت

نه این است آن هوای کوهساری

برانگیزندهء ابر ِ بهاری

فروبارندهء باران ِ یکریز

به رقص آرندهء جوبار و کاریز

نه این است آن سلامت بخش ِ موعود

شکوفانندهء گیلاس و اُمرود

پراکن ساز ِ عطر ِ بوستانی

به یاد آرندهء شور ِ جوانی

سرود ِ سبز ِ یادی ارغوان وار

به مستی درگذار از نسترن زار

نه این است آن سلام ، آن خوشهء ناز

که در دل داشت دریایی پُر از راز

نه این باد از نژاد ِ آن نسیم است

که طوفان زاده ای از بَطن ِ بیم است

مبین آن پویهء رام و روان را

به مقصد بنگر این آشفته جان را : ـ

که رَه پیمای اقلیم ِ سراب است

سمندش وَهم و غولش در رکاب است

نگر تا رَه نپویی در مسیرش

ضمیرت دل نبندد در ضمیرش

که با آئینهء تزویر و زنگار

فراپیش ِ تو بنهاده ست دیوار

از این دیوار ِ وحشت رو بگردان

طلسمی بشکن ، این جادو بگردان

طلسمی بشکن و دیو ِ رها را

بکن در شیشه از بهر خدا را

سرای آرزو را رُفت و رو کن

جهان را آدمیّت آرزو کن

زمین را آدمیت خواه ، زیراک

به دور از آدمیّت ، وای بر خاک ! ـ

به دور از آدمیت ، ماه خِشت است

طبیعت باغ ِ بی اُردیبهشت است

خدا دلمُرده و خورشید خوار است

فلک سرگشته ای نومیدوار است

مکان بی آدمیّت دامگاه است

زمان بی آدمیّت دزد ِ راه است

غیاب ِ آدمیّت ، مرگ ِ نور است : ـ

ظُلامی کاندر آن ، دل بی حضور است

گــُلستانی به پای آرزو ریز

هم از بُن باروی ظلمت فرو ریز

ضمیر آزاده دار از کژنهادی

جهان را آدمیّت خواه و شادی

که بیرون زین دو ، زیبا عین ِ زشت است

جهان خود جنگلی بی سرنوشت است. ـ

..............................................................................
پاریس ، 15/2/1995
..............................................................................

L'Aube

http://sahargaahaan.blogspot.com/
................................................................

سرود سحر

http://soroudesahar.blogspot.com/

................................................................

سخن هـــا کـــه بـــایـــد... ـ
http://sokhanhaakebaayad.blogspot.com/

...........................................................................

۱۲ بهمن ۱۳۸۵

سوگ سیاووش



سوگ سياووش
........................
( به ياد و براى شاهرخ مسكوب )



چون آفتابِ بينش و فرهنگ
.
بر بام ِ ذوق و معرفت و هوش

برخاستى ز گوشه و بنشست

آزادگى به «سوگِ سياووش»ـ
.
.
زان آزمون كه بود گذشتى
.
وان آتشى كه نسلِ تو را سوخت
.
ـ«در كوى دوست» مادرِ ميهن

اينك گشوده بهرِ تو آغوش!ـ
.
.
آن روزها به راه گذشتند
.
زى سنگلاخ ِ فتنه و غوغا

فرهنگ ماند و شوكتِ دريا

خورشيد ماند و عرصهء خاموش
.
.
ـ« شب همچنان شب است» و زمان نيز
.
در خوان ِ هفتمين به اسارت
.
اينت كلام ِ روشن و بر حق
.
از پيرِ توس و حق نِگرِ يوش!ـ
.
.
خود، رُستم است و تيرِ گَــَزينش
.
اسفنديار و چشم ِ يقينش
.
اين بودت آن پيام ِ جگرسوز
.
از ريگزارِ بلخ و رىِ و شوش!
ـ
....
....
با آن كه روزگارِ تو بد بود

جان ِ تو پهلوان ِ خِرَد بود

اى رُستمانه عاشقِ ايران

اين جام ِ عشق باد تو را نوش ! ـ
......
.........
اى كوششى خِرَدوَرِ دوران

بر عرصهء حماسه و فرهنگ
.
روحت دمى مباد به تبعيد

یادت دمى مباد فراموش! ـ
..
...
م.سحر
پاريس 19/4/2005
........................................................................




........................................................................
سرود سحر
http://soroudesahar.blogspot.com/