۲۶ بهمن ۱۳۸۵

آدمیت


به : ـ
داریوش آشوری

که هنگام شنیدن این شعر،لطف ها ورزید
و در آن «نکات بـاریـکی » را یـافت
که ا ز نظر او «در شعر فارسی تازگی دارند» ـ

.......................................................................
آدمیت

......................................................................

...................................
تو ای سرگشتهء دور از دیاران

چو یادیت از بهاران یادگاران

به زیر ِ خیمهء این ابر ِ تاری

دوچشم اینگونه در راه ِ که داری؟

کنار ِ چتر ِ این تاریکی ِ تر

چه می خواهی از این دیوار ِ بی در؟

در این صحرای بی فصلی ، به جز یاد

چه می جویی ز سرسنگینی ِ باد؟

صلای مِهر کم زن کاین صبا نیست

رَه آوردَش پیامی آشنا نیست

سیَه بادی ست ، رَه گم کرده ای خُرد

ز طوفانی که ما را خان و مان بُرد

نه این است آن نسیم ِ آرزویت

که دل می جویدَش در خاک ِ کویت

نه این است آن هوای کوهساری

برانگیزندهء ابر ِ بهاری

فروبارندهء باران ِ یکریز

به رقص آرندهء جوبار و کاریز

نه این است آن سلامت بخش ِ موعود

شکوفانندهء گیلاس و اُمرود

پراکن ساز ِ عطر ِ بوستانی

به یاد آرندهء شور ِ جوانی

سرود ِ سبز ِ یادی ارغوان وار

به مستی درگذار از نسترن زار

نه این است آن سلام ، آن خوشهء ناز

که در دل داشت دریایی پُر از راز

نه این باد از نژاد ِ آن نسیم است

که طوفان زاده ای از بَطن ِ بیم است

مبین آن پویهء رام و روان را

به مقصد بنگر این آشفته جان را : ـ

که رَه پیمای اقلیم ِ سراب است

سمندش وَهم و غولش در رکاب است

نگر تا رَه نپویی در مسیرش

ضمیرت دل نبندد در ضمیرش

که با آئینهء تزویر و زنگار

فراپیش ِ تو بنهاده ست دیوار

از این دیوار ِ وحشت رو بگردان

طلسمی بشکن ، این جادو بگردان

طلسمی بشکن و دیو ِ رها را

بکن در شیشه از بهر خدا را

سرای آرزو را رُفت و رو کن

جهان را آدمیّت آرزو کن

زمین را آدمیت خواه ، زیراک

به دور از آدمیّت ، وای بر خاک ! ـ

به دور از آدمیت ، ماه خِشت است

طبیعت باغ ِ بی اُردیبهشت است

خدا دلمُرده و خورشید خوار است

فلک سرگشته ای نومیدوار است

مکان بی آدمیّت دامگاه است

زمان بی آدمیّت دزد ِ راه است

غیاب ِ آدمیّت ، مرگ ِ نور است : ـ

ظُلامی کاندر آن ، دل بی حضور است

گــُلستانی به پای آرزو ریز

هم از بُن باروی ظلمت فرو ریز

ضمیر آزاده دار از کژنهادی

جهان را آدمیّت خواه و شادی

که بیرون زین دو ، زیبا عین ِ زشت است

جهان خود جنگلی بی سرنوشت است. ـ

..............................................................................
پاریس ، 15/2/1995
..............................................................................

L'Aube

http://sahargaahaan.blogspot.com/
................................................................

سرود سحر

http://soroudesahar.blogspot.com/

................................................................

سخن هـــا کـــه بـــایـــد... ـ
http://sokhanhaakebaayad.blogspot.com/

...........................................................................