.............................................................
............................................................
.............................
............................................
از خواب ِ صدها قرن بیدار آمدستند
اصحاب ِ کهفند ، از بُن ِ غار آمدستند
ذیل ِ قرون ، در خامُشستان های تاریخ
پنهان بُدند ، اینک پدیدار آمدستند
حَشر ِ عِظام ِ خلوت ِ کور و کبودند
کز کهنه گورستان ِ اعصار آمدستند
سنگ و گِل ِ بی شرم ِ ویرانشهر ِ لوطند
حَیّ اینچنین از ژرف ِ آوار آمدستند
از عرشه بیرون راندهء طوفان ِ نوحند
وینک ز کشتیبان طلبکار آمدستند
از قلب ِ دقیانوسشان نقدینه در کف
میراث ِ انسان را خریدار آمدستند !ـ
خَس بُن ستروَن بوته اند، اینجا به بوی
ـ "جَنـّات ِ تـَجری تـَحت ِ اَنهار" آمدستند
با هیزُم اندوزان ِ دوزخ برفروزان
زی جنگل ِ رویش ، تبردار آمدستند
بر هرچ از آن زایَد نماد ِ شادی و عشق
هستی گداز و شـُعله کِردار آمدستند
نام ِ خداشان بر زبان پیغام ِ مرگ است
با چوب ِ دار و حکم ِ دادار آمدستند
یغمائی ِ غول ِ اَنیرانند ازیراک
ایرانی اند ، اما مغول وار آمدستند
زینسان که در جبر و تحَجّر بندیانند
بی اختیارند ، ارچه مُختار آمدستند
جُند ِ شقاوت پیشهء جهلند و بیداد
با عقل و آزادی به پیکار آمدستند
این سو ، ولی ، فوج ِ کبوترهای عاشق
با شاخهء زیتون به منقار آمدستند ؛
روینده بر بام ِ جهان ، آواز ِ نورند
ارکان ِ ظلمت را به انکار آمدستند ! ـ
.............................................................................................
پاریس
17/12/1998
م . سحر