کودکی

م . سحر...............................................................................

کودکی

.............................................

خیال و خواب ِ من ، ای نوبهار ِ کودکی ام

گذر دریغ مدار از دیار ِ کودکی ام

مرا به خانهء خود بَر که یاد ِ خوبی و مِهر

به خاطر آورَد این یادگار ِ کودکی ام

ز دام ِ غربت ِ این روزگار ِ رونق ِ درد

مرا پناه ده ای روزگار ِ کودکی ام

مرا پناه ده ای شعلهء شتافته در

اجاق ِ سوخته ام در کنارِ کودکی ام

از این فسردهء خورشید و ماه فرسودم

کجاست ماهِ من ، آن رهسپار ِ کودکی ام؟

کجاست چشمهء آن جان ِ آفتابی ِ عشق

میان ِ آینهء بی غبار ِ کودکی ام؟

کجاست عُمر من ، آن شوق ِ پاک زیستنم؟

کجاست یارِ من آن یار ِ یار ِ کودکی ام؟


از این حضور ِ زمستان ِ غیر بیزارم

خیال و خوابِ من ، ای نوبهارِ کودکی ام!د

م.سحر