از دفترهای قدیم
....................................
بر نعش ِ آب و آینه
.......................................
م . سـحـر : ...........................
.............................................................................
...........................................
.......................
در من پرنده با غم ِ ویرانه خو گرفت
دیوارِ خانه راه به پرواز ِ او گرفت
تاریکی ِ هزار قفس تازیانه زد
وز بی ترانه زخم ِ سکون در گلو گرفت
بی آنکه تک سوار ِ فلک جلوه ای کند
چشم ِ سپیده پلک بر عالم فروگرفت
نی نغمهء عطش زد و صحرا هلاک شد
داغ ِ لب ِ گیاه ، نم از آبرو گرفت
خونابهء بهار ز رگهای ارغوان
بارید و باغ در کفن ِ سرخ رو گرفت
بر نعش ِ آب و آینه دشمن نماز را
در من پرنده با غم ِ ویرانه خو گرفت
دیوارِ خانه راه به پرواز ِ او گرفت
تاریکی ِ هزار قفس تازیانه زد
وز بی ترانه زخم ِ سکون در گلو گرفت
بی آنکه تک سوار ِ فلک جلوه ای کند
چشم ِ سپیده پلک بر عالم فروگرفت
نی نغمهء عطش زد و صحرا هلاک شد
داغ ِ لب ِ گیاه ، نم از آبرو گرفت
خونابهء بهار ز رگهای ارغوان
بارید و باغ در کفن ِ سرخ رو گرفت
بر نعش ِ آب و آینه دشمن نماز را
.........
در خون ِ نور و جاری ِ ظلمت وضو گرفت
منشور ِ مرگ زنده به انفاس ِ جهل شد
شب زندگی ز مُرده کش و مرده شو گرفت
بر بستر شکستهء این سدّ ِ پارگین
آلوده شد زمانه و تاریخ بو گرفت
ای بختت از شقاوت و تختت بر انقیاد
مَردُم گمان مدار که با ننگ خو گرفت
اینک به جام ، شربت ِ خون دار ، دور نیست
روزی که استخوان ِ شبت در گلو گرفت . ـ
...................................
پاریس ، خرداد 1362
............................................................
در خون ِ نور و جاری ِ ظلمت وضو گرفت
منشور ِ مرگ زنده به انفاس ِ جهل شد
شب زندگی ز مُرده کش و مرده شو گرفت
بر بستر شکستهء این سدّ ِ پارگین
آلوده شد زمانه و تاریخ بو گرفت
ای بختت از شقاوت و تختت بر انقیاد
مَردُم گمان مدار که با ننگ خو گرفت
اینک به جام ، شربت ِ خون دار ، دور نیست
روزی که استخوان ِ شبت در گلو گرفت . ـ
...................................
پاریس ، خرداد 1362
............................................................
........................................
طر ح از خــــاور برای کتاب گفتمان الرجال (در دست انتشار)ـ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر