۲۰ مهر ۱۳۸۷

یک غزل دیگر

یک غــــــزل دیـــــگر

..........................................


زینسان که مراهست نه ردّ و نه نشانت
جانا که به جان تو زجانم نگرانت
از زندگی و شعر مبُــرّاد وجوت
وزشوق ِ سرودن مشکیباد روانت
بازار تو وآتش ما تیز تر آید
زین نغمهء خامُش که فروبسته زبانت
خاموشی واین پرسش ِ « خاموش چرایی؟»ـ
شد ورد زبان در طلب ِ گوش ِ گرانت !ـ
یا موج نمی آورد از مات پیامی
یا مات نیرزیم به موج ِ دگرانت
زینگونه کران کرده ز مایی و نگویی
کز مـِهر تو بر ما زچه مـُهراست دهانت! ؟
ازچیست نگویی که ترا حال چگونه ست؟
یا چون سپُرَد ره به فضای تو زمانت؟
بر ما اگرت نیست گذاری به نسیمی
از کوی که دارد گذر آن طبع ِ روانت؟
شادی ترا شعر به امواج سپاریم
بو تا ستـُرد گَــَردِ غمی از دل و جانت !ـ

م.سحر
8.10.2008