روزت همه روز، چون شبت تاریک است
هرلحظه گریزد از تو نیکی زیراک :
بد، سایه صفت، به قامتت نزدیک است !
غافل زنهادِ نیکِ انسانی ی ما
در بندِ بد است روح ایرانی ی ما
ازبیمِ بتر ، به بد پناهیم و چنبن
بد، بسته کمر به قصدِ ویرانی ی ما!
با ظاهرِ خیر ، غیر شرشان نرسد
جز بی ثمری ازین شجرشان نرسد
درباخته عقل خود به دین، تا دیگر
فریادِ خِرَد، به گوشِ کرشان نرسد !
دیریست که قومی ، دل و دین داد به بد
هرگز اثر از نیک بنتوانی یافت
در خانۀ آنکه گشت معتاد به بد !
تا آزادی ، برون روَد از یادت
شد بی خبر از نیک ، وجودِ تو زبس
کردند ستمگران به بد، معتادت !
امروز در آزادی خود کوش که خلق
فردات نگویند: « بسی دیر شده ست!»
وز ترسِ بَـتـــَـر ، بدان بدت ، رام کنند
بیراهه برند و بدسرانجام کنند
تا نامِ ترا ، امُتّ اسلام کنند!
ترویجِ ندامت به تداوم کردیم
پاریس /4 و 5 فوریه 2016
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر