نکته هایی چند پیرامون
روش «روشنگرانه» آقای حسن اعتمادی
م.سحر
گفت جانا خوب ورد آورده ای
!لیک سوراخ دعا گم کرده ای
امروز در اثر کنجکاوی یک ساعت از عمر بی خاصیت خودم را صرف دیدن و شنیدن برنامه ای بنام «ری آکت» کردم که از کانال 1 آقای شهرام همایون پخش می شد.
در این برنام پرسشگران گوناگونی از طریق تماس های تلفنی با مجری برنامه از آقای حسن اعتمادی که «روی صندلی داغ» نشسته بود پرسشهایی داشتند و ایشان هم با نهایت متانت و خونسردی کامل به آنها پاسخ می گفت.
البته اکثر پرسش ها در ارتباط با شیوه ای بود که آقای اعتمادی چندی ست در برنامه های تلویزیونی و ویدئویی خود برگزیده است!
شیوه ای که برمبنای آن گویا اکنون وقت تسویه حساب با پهلوی هاست و در این برهه از زمان و در این شرایط خطیر تاریخی گویا از نظر ایشان بیش از همه و پیش از همه می باید سویه نقد های سیاسی و نیش تیز حمله «روشنگرانۀ » ایشان به جانب شاهزاده رضا پهلوی باشد!
از اینرو اکثر پرسش ها در باره این شیوۀ عجیب و غریب و غیر قابل توجیه او و نقد نگاه یک سوی نگر ایشان بود ، چنان که گویی هم از دیدگاه نظری و هم از نظرگاه عملی حضرتشان به 50 سال قبل و به دوران چریکی و مبارزات انقلابی مارکسیستی شان در سازمان های چپ آنروزگار بازگشته اند و پس از گذشت نیم قرن همچنان در صدد سرنگونی مجدد محمد رضاشاه اند!
گویی در این سالهای حاکمیت وحشت و غارت و بیدادگری بیرون از حد و مرز ملاها فیل ایشان دوباره یاد هندوستان سازمانهای چپ چریکی در دهه 40 و 50 کرده است !
ازین رو سُرنای پهلوی ستیزی شان را از سر گشاد آن چنان می دمند که گویی تبلیغات 37 ساله حکومت آخوند ها که هم مالک و صاحب اختیار همه اسناد صد سالۀ پهلوی ها و هم صاحب ثروت بیکران ملت ایرانند کفایت نمی کرده است و اکنون ایشان وظیفه «روشنگری و روشنفکری» خود می دانند که نیروی روشنفکرانه خودشان را در این زمینه بر توانایی تبلیغاتی نظام توحش اسلامی 47 ساله علاوه کنند تا حق را به حقدار برسانند:
البته متآسفانه برای هیچ یک از پرسش های منتقدانه تماس گیرندگان پاسخ قانع کننده ای نداشتند ، جز این که مدام می کوشیدند تا مخاطبان خود را از بازگشت نظام مشروطه سلطنتی دچار وحشت کنند از این روبر طبل جمهوری خواهی می نواختند و مطلقا در بند آن هم نبودند که نمونه ای از آن دموکراسی دلخواهی را که در جمهوری های مطلوب ایشان دیده شده است و می تواند دیده شود، در کشورهایی نظیر ایران یعنی میان همسایگانه دور و نزدیک کشور ما در خاورمیانه و در آفریقای شمالی حتی در کشورهای آمریکای لاتینی یا آسیایی یا آسیای مرکزی به بینندگان و شنوندگان معرفی کنند تا « روشنگری» شان کامل باشد.
نگاه دوآلیستی و مانیکئستی و مطلق نگرانه ای که نظام سلطنتی را (بی آن که به نوع آن وبه جامعه و به تاریخ کشوری چون ایران اشاره کند) شّر مطلق و نظام جمهوری را (بی توجه به نوع آن و به جامعه ای که قرار است ایشان برایتش جمهوری بیاورند) خیر مطلق می نامید.
جای باز کردن این مغلطۀ عوامفریبانه که بسیاری از مدعیان جمهوری خواهی به ویژه آنانکه درس جمهوری خواهی شان را از فرهنگ سیاسی دوران جنگ سرد و در سازمانها به اصطلاح مارکیستی دهه های چهل و پنجاه گرفته اند ، نیست!
در یک کلام از منظر کسانی که مارکسیسم شان و استالینیسم شان به تازگی لباس دموکرات به تن کرده ، است مشروطه سلطنتی اخ است و استبداد گراست و جمهور ی _ هرچه که باشدپاک است و طیب است و طاهر و ناب و ضد دیکتاتوری و خلاصه کلام باغ جنان و روضۀ رضوان است!
این نوع برخورد غرض ورزانه و مغالطه آمیز را امروز دیگر حتی کودکان دبستان هم نمی پذیرند تا چه رسد به جوانان معاصر که هرکدام از آنها بزرگترین کتابخانه های دنیا را در یک تلفن دستی داخل جیب هاشان دارند . و برای مثال کافی ست از گوگل جویا شوند که رضا شاه که بوده و چه کرده ؟ و آیا آنطور که چپ های دهۀ چهل و پنجاه می گفتند محمد رضا شاه پهلوی « سگ زنجیری امپریالیسم آمریکا » بوده است؟ تا پی ببرند که هرآنچه از زبان انقلابیون اسلامیست و مارکسیست در آن سالهامی شنیده اند جز بر دروغ و فریب استوار نبوده است!
آقای حسن اعتمادی مدام بر طبل «وظیفه روشنگری» خود می کوفت و مبارزه با مشروطه سلطنتی و انتقاد و ایراد و تخریب شاهزاده رضا پهلوی را « بدهکاری روشنفکرانه» خود به مردم ایران وانمود می کرد و بدینگونه منت «روشنگری» های خود را بر مردم ایران می نهاد و به یاد نمی آورد که جهنمی که 47 سال است زیر پای ملت ایران شعله ورست حاصل همین به اصطلاح «روشنگری ها» ی چپروانه و چپ خواهانه و جمهوری خواهانۀ (البته جمهوری دموکراتیک خلق طبق مدل روسیه شوروی ) امثال او در دهه 40 و 50 بوده است !
متأسفانه کسی فرصت آن را نیافت که بپرسد :
به راستی جناب اعتمادی شما و رفقاتان در «روشنگری» های پیشین تان و در جمهوری دموکراتیک خلق خواهی های دهه های 40 و 50 تان چه گُلی به سر ملت ایران زده اید که اینک در این شرایط خطیر که سرنوشت ایران نامعلو م و کشور در خطر نابودی ست ناگهان به سبک پیشین «روشنگر» شده اید و انرژی هاتان را به جای این که صرف رهایی و نجات کشور کنید و قوایتان را تا حد ممکن به نیروی میهن پرستان دیگر بیفزایید ـ هرچند پادشاهی خواه و مشروطه طلب باشند ــ نه تنها چنین نمی کنید بلکه با تمام قوت به همان افکار و عقاید شکست خوردۀ پیشینتان چنگ افکنده اید و همان زبان تند و تیز انقلابی پنجاه و هفتی تان را صرف خنثی کردن نیروی مقابل می کنید و متوجه نیستید که چه نیروهای اهریمنی از این روش شما سود می برند و چه دودی از این آتشی که بر پا می کنید به چشم مردم غارت شده و تحقیر شده و پایمال شدۀ ایران می رود .
آقای اعتمادی به راستی آیا «رمز پیروزی» در چنین روشی ست که شما برگزیده اید؟
در پاسخ یکی از پرسشگران ادعا داشتید که دانشمندان و پژوهشگران و شاعران و ادیبانی را به برنامه هاتان دعوت می کنید که فرهنگ این کشور را ساخته اند و برای اینجانب این پرسش مطرح شد که شما از کدام عالمان و دانشمندان و شاعران که فرهنگ ما به آنها مدیون است سخن گویید؟ و کی و کجا آنها را به برنامه هاتان دعوت کرده اید؟
ما که به لیست تعدادی از مدعوین شما نگاه کردیم دانشمند و دانش پژوه و شاعر و نویسندۀ برجسته ای میان آنها نیافتیم. البته ممکن است از بی سوادی ما باشد که آنها را هنوز نشناخته و قدرشان را به جا نیاورده ایم
ظاهراً با این شیوه بعید نیست «دانشمندان و فرهنگسازانی» چون اکبر گنجی و احمد زید آبادی صادق زیباکلام و بیژن عبدالکریمی را هم به «دانشمند بزرگی» چون مهدی خلجی که از مهمانان برنامه رمز پیروزی شما بوده است نیز علاوه کنید!
وقت آن رسیده است که از کینه توزی و عوامفریبی دست برداریم و به وضعیت خطرناک وطنی بیندیشیم که در چنگال مشتی جنایتکار غارتگر اسیر و ملتی گروگان نظامی ست که از قضا جمهوری نام دارد.
جمهوری ای که امام سیزدهم شیعیان در سال 1357 پایه ریزی کرد و به همت او هم اکنون نزدیک نیم قرن است که آرزوی جمهوری خواهان ایرانی برآورده و به تحصیل حاصل بدل شده است!
به جاست که به جای دعوی وظیفه شناسی و ادعای روشنگری برای مردم ایران اندکی متواضعانه تر به خودمان و روش نادرستی که اتخاذ کرده ایم بنگریم و این وظیفه روشنگری را تاحدود ممکن صرف ضمیر و وجدان خودمان کنیم و مسئولانه تر در باره کشور مان وبه اوضاع نابه سامان امروزی آن بیندیشیم و در پی یافتنی راهی یا کوره راهی حتی برای خروج ازین نکبت و بیداد باشیم .
باشد تا به جای سنگ اندازی در راه آزادی ملت ایران اندکی در جبران گذشتۀ خسرانبار خود بکوشیم !
***
این برنامه (ری آکت ) و صندلی داغ آقای حسن اعتمادی مرا به یاد کامنتی از ایشان انداخت که هفته پیش یعنی در 8 ژانویه 2025 ذیل یکی از پست های فیسبوکی من نوشته بودند:
در آن پست من نکته هایی به عبارت زیر درج کرده بودم :
https://www.facebook.com/MimSahar/posts/pfbid02ycnrNBfiLeqF7hDjRW9UVqd9Wbsew4imP5jjuLr2ASSmwzpvbdojFzZ1tur2FUYyl
«مامتولدین دههٔ۳۰گرفتار چندآفت ویرانگر روح بوده ایم:یکی مظلوم نمایی توده ایهاکه خطاهای بزرگ وادعای قهرمانی داشتنددوم عزاداری هر ساله برای۲۸مردادسوم قدیس سازی ازچریک ومجاهدکه در اثر توهمات سیاسی به شهیدان شیعه میپیوستند وبعدشیطان سازی ناعادلانه و مغرضانه ازشاه»
و یادداشت زیر را ضمن کامنتی زیر آن درج کرده بودم :
«ما نسل بدبختی بودیم که تئوری ها و نظر پردازی های روسیه شوروی و زرادخانه ایدئولوژیک او در طول جنگ سرد سرنوشت ما را رقم می زد و ما را شستشوی مغزی می داد و اسیر توهماتی می کرد که هم خود قربانی آن می شدیم و هم کشورمان را به ورطهٔ هلاک سوق می دادیم .جهنم ۴۷ سالهٔ خمینیستی دستپخت این نسل و نسل پیش از اوست و چپ روسوفیل (هم استالینی و هم اسلامی )در این فاجعه نقش اساسی داشته است .
اسلام سیاسی که ایران ما را طی ۵ دهه اخیر در معرض نابودی قرار داد و توحش مطلق را بر مردم وطن ما مسلط ساخت دو مادرِ فکری و دو آبشخور نظری دارد :
اول اسلام در معنای بنیادگرا یا به قول خودشان ناب محمدی و دوم بلشویسم و استالینیسم و می توان گفت که ماما و قابله این هیولای بی رحم روسیه شوروی و جنگ سرد بوده است.
بنا بر این ما نسل بدبختی بودیم که دیگران برای ما ذهنیت می ساختند و روی روح و روان ما تعبیه می کردند.
ما خود، قربانی هستیم !
نسل های جدیدمی باید ما را ببخشند و خودشان با تکیه بر آگاهی که امکانات جهان مدرن در اختیارشان نهاده است خبط و خطا های فاحش ما را جبران کنند و ایرانشان رابسازند!
بلاهت های ما صد درصد دست خودمان نبوده است !» (م.سحر)
ذیل این یادداشت آقای اعتمادی کامنتی گذاشته بودند که ضرورت داشت به ایشان پاسخی بدهم.
از آنجا که پاسخ من ذیل آن کامنت کاملا به برنامه تلویزیونی که در بالا از آن یاد شد ارتباط می یابد ، عین کامنت آقای حسن اعتمادی و پاسخ خودم را ذیلا از نظر خوانندگان می گذرانم:
آقای حسن اعتمادی نوشته بودند:
آقای جلالی ۱- خود شما تا همین چند سال پیش در طیف همان گروه هایی بودید که از آن ها در اینجا به بدی یاد میکنید و تا به حال در مورد فعالیت سیاسی تان در زمان انقلاب و وابستگی های سیاسی به گروه چپ توضیحی نداده آید که چرا به چپ استالنیست پیوستید و چرا از آن ها جدا شدید.
۲-به هیچ عنوان در شروع و شکل گیری انقلاب ۵۷ گروه هایی که نام بردید دخالت نداشتند و انصاف نیست تمام مخالفین شاه را طرفدار شوروی و ...بخوانید.
۳-جامعه سیاسی و روشنفکری ایران تنها حزب توده ،فدایی و مجاهدین نبودند. که تصادفا خود جنابعالی از جمله مبلغین آن ها بودید.به طور نمونه شما حتا در حوزه ادبیات و فرهنگ از شیفتگان زنده یادان احمد شاملو و غلامحسین ساعدی بودید و در عرصه سیاست گروه های استالینستی .
۴-این گروه ها تنها منتقدین و مخالفین رژیم محمد رضا شاهی نبودند بلکه شاخص ترین کارگزاران رژیم گذشته نیز مخالف سیاست های شاه بودند و خوب است که شما نظرتان را در باره آن ها نیز مطرح کنید.
۵-فرض را بر این میگیریم تمام ادعا های شما علیه گروه های سیاسی مخالف رژیم سلطنتی در ایران درست باشد و شما و کسانی مانند شما سرانجام در پیرانه سری رستگار شدید و آن طور که نشان میدهید راه نجات ایران را هم پیدا کرده آید،اگر ممکن است به این دو سئوال لطفا پاسخ بدهید
یکم:با این گروه های مورد تنفر شما که این روزها به پنجاه هفتی ها معروف شده آند در فردای جمهوری اسلامی چه برخوردی خواهید کرد؟
دوم:پادشاهی خواهان بعد از حکومت اسلامی چگونه سیستم حکومتی را در ایران برقرار خواهند کرد و با چه نیرویی؟
با احترام
***
این هم پاسخ من :
آقای حسن اعتمادی ، ظاهرا چنانکه کامنت شما نشان می دهد استعداد شگفتی در کنجکاوی و کشف سوابق سیاسی و فکری دیگران دارید که واقعا باید به شما تبریک گفت.
اما ظاهرا ان استعداد شما در باره کشف گذشته اینجانب کاملا به خطا رفته است و اتهاماتی که علیه من طرح کرده اید همه پوچ ، بی پایه ، توأم با جسارت و خالی از هرگونه شناخت است ازین رو عاری از عدل و انصاف است.
اولا دلیلی نداشته و ندارد که من دلبستگی های فکری و سیاسی ام در زمان انقلاب را به کسی توضیح بدهم. شما هم در موقعیتی نیستید که اجازه طرح چنین پرسشی از من را داشته باشید.
علی الحساب به اطلاع شما می رسانم که من هرگز عضوهیچ گروه چپ یا راستی نبوده ام.
و در زمان انقلاب هم من دانشجویی بودم در پاریس و به هیچ گروهی وابستگی که سهل است حتی دلبستگی هم نداشته ام برخلاف شما که از مسئولان یکی از ده ها گروه های چپ بوده اید که به علت شدت پراکندگی و تفرّق جاودانه و دائمی اش ، اسماعیل خویی آنها را جگر زلیخا می نامید و شما هم در مقام مسئولان یکی از آن قطعات جگر زلیخا بنام جریان «وحدت کمونیستی بوده اید» و (حالا اگر جمهوری خواه مبرز و ستیهنده و دموکرات ناب شده اید می باید به شما تبریک و خوش آمد گفت) .
البته شناخت من از این جریان هم بابت خواندن کتاب مفیدی ست که در باره فدائیان اسلام منتشر کرده بود و من از روی میز های کتاب در سیته یونیورسیته پاریس خریده بودم و هنوز هم باید در میان کتاب هایم موجود باشد!
بله من دانشجویی علاقمند به وطنم و سرنوشت کشور بودم و افراد بسیاری را که در گروه های گوناگون سیاسی و شبه سیاسی فعال بودند می شناختم و با برخی از آنها دوستی و مراوده شخصی داشتم و هنوز هم دارم . افرادی که گرایش توده ای داشتند یا از مجاهد ها یا مدافعان فدایی های اقلیت و اکثریت یا حتی علاقمندان به افکار پان تورکیستی در میان آنان یافت می شد و اما خیالتان را راحت کنم که هرگز با افکار ایدئولوژیک و نظریات سیاسی هیچیک از آنها میانه ای نداشته ام.
خوشبختانه کارنامه ادبی من و مقالات و شعر هایم خود به نوعی روزنوشت تاریخ معاصر ایرانند و میتوان به نوعی آنرا شناسنامه و هویت فکری و نظری من به حساب آورد و نیز می توان سیر تحولی یا لحظاتی را که باورهای گذشتۀ خود را زیر سؤال می برده ام در آنها مشاهده کرد!
خوشبختانه بسیاری از این آثار در اختیار عموم هستند و شما می توانید با یک کلیک ساده بیش از 17 کتاب مرا به صورت فایل پی دی اف در سایت باشگاه ادبیات ببینید و اطلاعات خود را درباره رفتار و سلوک سیاسی و اجتماعی من کامل کنید تا پرونده سازی تان این گونه که در کامنت بالا انعکاس یافته تهی از محتوی و آلوده به اتهام نباشد!
باشد تا دیگر به خودتان اجازه ندهید که از من بپرسید چرا به چپ استالینیست پیوسته بوده ام؟
پرسشی که اتهام بی اساسی را در خود تعبیه کرده است!
خیر من هرگز به هیچ جریان چپ استالینی نپیوسته بوده ام و من در پاریس و در محیط دانشجویی و روشنفکری زندگی می کردم و این دوستان هموطن زیادی داشته ام که خیلی هاشان وابسته به جریانات چپ (از توده ای و مجاهد و اتحاد کمونیست ها و وحدت کمونیستی و انواع بازماندگان کنفدراسیون از دکتر منوچهر ثابتیان و خانبابا تهرانی و کامبیز روستا گرفته تا دیگر هواداران خرد و ریز این جریانپراکنده در اروپا و آمریکا ) بوده اند. دلبستگی من به شاملو و ساعدی هم که شما به آن اشاره کرده اید به معنای همفکری سیاسی با آنها نبوده و نیست و صرفا جنبه ادبی دارد و در مورد ساعدی متفاوت است دوستی فرهنگی و هنری و عاطفی ست من درس بازیگری تئاتر خوانده ام و طبیعی که ساعدی را که از برجسته ترین درام نویسان ایران است دوست داشته باشم . به ویژه آن که من از همکاران ساعدی در نشریه الفبا بوده ام و نخستین کتاب هایی که در پاریس منتشر کرده ام به آدرس ساعدی و نشریه الفبا ست.
من مدیر تهیه و تدارارکات نمایشنامه اتللو و بازیگر نقش اصلی آن بوده ام و اصولا ساعدی نقش آخوند یعنی وزیر ارشاد اسلامی را باتوجه به شیوۀ اجرایی من (در نقش آخوند) بسط داده است!از همه اینها گذشته من خودم بارها خود را قربانی همان نسل می دانم که خودشان مثل شما گرفتار افکار وارداتی حاصل زرادخانه های نظری دوران جنگ سرد بوده اندو من امروز شرمندۀ برخی افکارم (که مطلقا افراطی هم نبودند)هستم اما خود را قربانی آن فضا و جوّ آلودۀ فکری و سیاسی می دانم و تعجبم از این است که چرا شما و دیگران حاضر نیستید در شرایطی که خطاهای فکری تان محرز شده است به خطا بودن آنها مقُر آیید و اگر وجدانتان اجازه داد از مردم ایران عذرخواهی کنید!
من بارها به شعر و به نثر این نقد را برخودم و بر نسل پیشین که ذهنیت جوانانی چون مرا زیر تأثیر مخرب خود داشت روا داشته ام و معتقدم که شرکت در توحش خمینیستی و شعار مرگ بر شاه خیانت بزرگ به ملت ایران بود!
دلم می خواهد شعر طنزی را در این جا به شما یادآوری کنم که حدود دهسال پیش سروده ام .
این شعر گویای احوال کسانی چون من است که به خر شدن خود زیر تأثیر خران از خود بزرگتر معترفند.. بد نیست چنانچه فرصت یافتید لینک زیر را باز کنید و ماجرای خر شدن من و نسل من و نسل خود شما که چند سالی از من بزرگترید را بخوانید باشد تا روش بهتری در پیش گیرید و به جبران مافات بکوشید :
https://msahar.blogspot.com/2014/02/blog-post_22.html
این جمله را هم اضافه کنم که بر خلاف اتهام شما من هرگز مبلغ هیچ گروهی نبوده ام!
اگر روزگاری از سر وطنخواهی و اعتراض برای کشتارهایی که حکومت اسلامی می کرد دلی سوزانده و در شعری از فردی یا گروهی یاد کرده ام هرگز به معنای تبلیغ این گروه یا آن گروه نبوده است.
همه این واقعیت ها در کتاب های من منعکس است.
از کتابی که در بهار 58 در پاریس انتشار داده ایم یا از نمایشنامه منظوم «حزب توده دربارگاه خلیفه » که در سال 1360 منتشر شد بگیرید تا برسید به دو کتاب اخیرم که با نامهای «نیشگونیات » و «صدای سحر» از سوی «انتشارات فروغ» در کلن انشار یافته اند.
شما در کتاب های من نه یک کلام تبلیغ کمونیستی خواهید یافت و نه اسلامی !
کمی انضاف داشته باشید و هنگامی که در باره شخصی سخن می گویید گفتارتان را با اطلاعات و آگاهی و البته با صداقت بیشتر توأم کنید آقای اعتمادی مبارز فرهیخته!
یک نکته هم در باره رستگاری و موقعیت پیرانه سری که به آن اشاره کرده اید باید به شما بگویم که جلو ضرر را هرکجا که بگیرید نفع است !
و همینجا به شما که از من چند سالی پیرترید توصیه می کنم که شما هم درمسیر رستگاری قدم بردارید زیرا رستگاری ملی ایرانیان هم که شما دعوی مبارزه در مسیرش را دارید از رستگاری فردی هریک از ما می گذرد. تا ابد تصور نکنید که حق با شما بوده است و استالین و تروتسکی و روسیه و چین و جنگ سرد و باقی عناصر در کنش هایی که امروز بطالتشان اثبات شده نقشی نداشته اند!
به قول ما دهاتی ها یک سوزن به خودتان بزنید، بعد ده تا جوالدوز به آنها که زمانی «سگ زنجیری امپریالیسم آمریکا» مینامیدیدشان و قصد سرنگونی شان را داشتید و سرانجام همه به آرزوتان رسیدید! منتها همه را به حساب ارتجاع و توحش اسلامیستی واریز کردید!و هنوزهم ادعا داریدی که حق با شما بوده است و انقلاب اصیلی هدیۀ مردم فلک زدۀ ایران کرده بوده اید!
و با چنین طرز فکری نه تنها کمکی به خروج مردم ایران از این وضعیت اسفبار و نکبت اسلامیستی نمی کنید بلکه به نوعی در این مسیر سنگ و کلوخ هم می ریزید و مانغ می تراشید متأسفانه !
***
نکات زیر هم اگرچه خطاب به شخص دیگری بود اما با توجه به کامنت شما نوشته شد بنا بر این ادامه سخنان پیشین برای توجه شماست :
بله کما بیش همه در آن فاجعه و در آن نکبت سیاه شرکت داشتند حتی خود حکومت با برخی ندانم کاری ها و برخی سیاست های اشتباهش در زمینۀ بازی با فلسفه اسلامی و مذهب شیعه!
اما شرکت گروه هایی مهلک تر و ویرانگر تر بودند زیرا اسیر یک ایدئولوژی مخرب بیگانه پرست بودند و برای سرنوشت ایران اهمیتی قائل نمی شدند! هدف آنها بسط سلطۀ «انترناسیونالیسم پرلتری» به رهبری روسیه شوروی بود و چیز دیگری جز حفظ و بسط منافع روسیه شوروی در ایران نبود!
آنها بسا بیش از آن که به ایران دلبسته بوده باشند به روسیه و چین دلبستگی داشتنند آنها با کوششگران یک ایدئولوژی بسی مخرّب تر و بی وطن تر بنام اسلامیسم بنیاد گرای شیعی، در تخریب ایران همدست شدند!
اسلامگراها هم از نظر ایدئولوژیک هرگز به سرنوشت ایران نمی اندیشیدند!
اسلامیسم جهان وطنِ اُمّت گرای عقب مانده و مخرب و خرافه های خرد ستیزانه شیعی موتورمحرک اسلامیست ها و انترناسیونالیسم و پرژۀ «دیکتاتوری پرلتاریا» که بر آن نام «آزادی خواهی» نهاده بودند ، موتور محرک گروه های دیگر یعنی غیر مذهبیون مارکسیست بود که البته کمتر از دستۀ نخستین مذهب زده نبودند !
آن دو بخش از نیروهای شرّ جامعه ایران در دهه 50 به هم پیوستند و آتش جهنمی که 47 سالست ملت ایران در آن می سوزد را فروزان کردند!
هنوز هم دست بردار نیستند و مرغشان یک پا دارد و کردار های غلط خود را همچنان درست می پندارند و با چنین روشی درجهت تفرقه افکنی میان مردم ایران می کوشند و غافلند که این روش مخرب آنها فقط یک برنده دارد و آن نیست جز سلطه توحش دینی حکومت ملاها و اوباش که ایران را چپاول می کنند و ملت ما را به روز سیاه نشانده اند!
چنانکه دیدیم آقای حسن اعتمادی در کامنت خود ، مرا هم درجرگۀ طیف های سیاسی خاصی قرار داده که من چندین سالست آنها را خاطیان بزرگ سیاسی و فکری دهه های پیشین می نامم!
متآسفانه ایشان توجه ندارند که من همان بالا گفته ام که نسل ما که در دهۀ سی تولد یافته ایم قربانی بوده است و من هم یکی از آن قربانیان بوده ام .
ما فریب خوردگانیم و باید بپذیریم که در اشتباه محض بوده ایم و نه تنها به قول اسماعیل خویی و هماناطق خطا کرده ایم بلکه از نظر تاریخ متهم به خیانت به وطن هستیم.
این واقعیتی ست که سمج هایی که گویا از هوش متوسط یا از حد اقل دردمندی وجدان بی بهره اند هنوز نمی خواهند بپذیرند و خودخواهی و قدرت طلبی شخصی یا منافع گروهی و فرقه ای یا خودشیفتگی و قدرت طلبی آنها اجازه نمی دهد تا به نقش خود در ویرانی ایران اقرار کنند و با پوزشی هرچند مختصر در پیشگاه تاریخ و ملت ایران تا حد ممکن و مقدور به دنبال جبران مافات باشند!
م.سحر پاریس
23 ژانویه 2025
https://msahar.blogspot.com/
