در انتظار خویشتن
...........................................
مرا این بس که من با من برآیم::::::::::::::::
مولوی :::::::::::::::::::::::::::::::
.........................................................
بــــه :.... سیــروس آریــن پـــور : ::::::::::: ::::::::::::::::::::::
.....................................
چنین که راهزن و راهدار ِ خویشتنم
شکار ِ خویشم و پروردگار ِ خویشتنم
بهشت ِ رامش ِ خویشم به باد ِ غارت ِ خویش
وزان ِ روح ِ خزان در بهار ِ خویشتنم
صلیب ِ خویشتنی ، تاج ِ خار ِ خویشتنی
مسیح ِ خویشتنی ، تاجدار ِ خویشتنم
که ام ؟ کهن شده ای تخته بند ِ کالبدی
چه ام ؟ شکسته ای اندهگسار ِ خویشتنم
طناب ِ خویشم و اِخوان ِ خویش و یوسف ِ خویش
کدام شِکوه ؟ که در چاهسار ِ خویشتنم ! ـ
هجوم ِ خویشم و آوار ِ خویش و قلعهء خویش
سوار ِ گــُم شده ای در غبار ِ خویشتنم
گــَهی ستاده ترین بر چکاد ِ بُرج ِ «من» ام
گــَهی خزیده ترین در حصار ِ خویشتنم
چنین که خویشتنی با من است دشمن کیش
نه خصم ِ دشمن ِ خویشم ، نه یار ِ خویشتنم
حضور ِ مهدی خویشم به چاه ِ غیبت ِ خویش
هزاره هاست که در انتظار ِ خویشتنم
................................................................................
پاریس ، 10/5/1997
م.سحر
........................................................................
