این چند بیت را که گوشه ای از منظومهء مثنوی «داوری» ست
.
می توان با صدای خوش دوست هنرمندم علیمحمد تهرانی
.
از چه زینسان بی دریغ از اهل خاک
چون پلیدان می ستانی جان ِ پاک؟
از چه می گیری زمردم بی وداد
آنچه را نتوان به آنان باز داد ؟
آنهمه کشتی به بیداد ِ عسس
می توانی زنده کردن یک مگس؟
چون مَدد در زنده کردن نیستت
این وَلع در جان گرفتن چیستت؟
جان انسانی مقدّس چون خداست
وین سخن را قصّهء خلقت گواست
کشته ای و می زنی هل من مزید
زینهمه یک تن توانی آفرید ؟
.....................................................
از کتاب «داوری یا عریضة النساء»ـ
