دردا که...ـ

آزرده

دردا که درو شدیم و پژمرده شدیم

چون یونجه در آخور خران خورده شدیم

بر دشت ِ وطن که دین ، شقاوت می کاشت

آزرده نشد خدا که آزارده شدیم

سوغات بهشت

دردا که ز سمب اهل دین آزردیم

از رنج تبه شدیم و در غم مردیم

دنیا دادیم و دین خریدیم ، و لی

سوغات بهشت از ین جهنم بردیم

قفس

دردا که دویدیم و دویدیم بسی

زانسان که به گِرد ِخود ندیدیم کسی

با اهل خِرَد نبودمان دسترسی

افسوس که راه طی شد اندر قفسی

م.سحر
31.1.2011پاریس