نـویــد ِخنــده
روزی غم از ین دیار خواهد رفت
وین حسرت ِ بیشمار خواهد رفت
جان را به امید ِ روز، روشن دار
کاین ظلمت ِ روزگار خواهد رفت
لب را به نوید ِ خنده شیرین کن
کاین تلخی ِ ناگوار خواهد رفت
دل برمـَکـَن از دیار و یار ای دوست
کاین دورهء انتظار خواهد رفت
بـَد گرچه به راه ِ نیک سدّ آمد
زودا که ز ره کنار خواهد رفت
در سینه چراغ ِ دل فروزان دار
کاین آینه را غُبار خواهد رفت
م. سحر
پاریس ـ 21/5/2007
................................................
.............................................