شکفتن فریاد

از دفترهای قدیم

شکــفــتـــن ِ فـــریـــــاد

............................

ظلام در تپش ِ آفتاب می گذرد

روان ِ تشنه ز دریای آب می گذرد

بهار در قفس ِ فصل ِ انجماد ِ گیاه

به چشم ِ باغ چو تصویر ِ خواب می گذرد

به میهمانی گـُل، کاروان ِ ژالهء صبح

سبوکشان ز مسیر ِ سراب می گذرد

عروس ِ سوگ نشین ِ سحر نشسته به راه

که تا چگونه بر این شب ، شهاب می گذرد

چراغ ِ چشم ز شـّلاق ِ باد می لرزد

شرار ِ مردمکش در نقاب می گذرد

قراولان ِ سپیدار ، طاق ِ ظُلمت را

بر آن سرند که تنها عقاب می گذرد

به جستجوی دریغآفتاب ِ چشمهء هور

درنگ ِ مرد ز مرزِ شتاب می گذرد

رهی بر آتش و آئینه ای برابر ِ آب

خوش آن سوار که بر این رکاب می گذرد

خوشا جوانهء جوشان ِ پُرطراوت ِ تاک

که از زلالی ِ روح ِ شراب می گذرد

به نام ِ آبی ِ ایثار ِ آسمان ِ کویر

دمی که قافله در اضطراب می گذرد؛

مرا شکفتن ِ فریاد در جوانهء شعر

ز باغ ِ آتش ِ دل زی کتاب می گذرد


پاریس ، مرداد 1357