از دفتر های قدیم
...........................
غم ِ جــــویبـــــار
...........................................
شفق بر آینهء شوره زار می شکند
سپیده با دل ِ خونین ِ یار می شکند
شکنج ِ گیسوی شب در کمندِ شعلهء خون
به داغ ِ پیرهن ِ داغدار می شکند
جنین ِ سوخته در بطن ِ مادران شهید
سفر به معبر باد بهار می شکند
شرار مشعلهء عشق در گذرگه باغ
شکیب طلعت گل ، بی قرار می شکند
بلور ِ اخترِ فریاد ِ سرخ ِ بی مرگان
به سربلندی خونین ِ دار می شکند
میان ِ بند به کانون ِ دست ِ کودک ِ صبح
دلِ ستارهء دنباله دار می شکند
زقلب ِ عاشقِ ده ساله باغ می شکفد
به پای کوه ، غمِ جویبار می شکند
.........
پاریس، 23 دیماه 1360
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر