برای دلاور پنجشیر
احمد شاه مسعود
که تجسّم ِ مبارزه با ظلمت بود * ـ
.................................................
................................................
اگرچه با سر ِ سبز ِ تو سازگار نبود
زمانه را چو تو سروی به جویبار نبود
تو را که فخرِ دلیران ِ روزگار ِ منی
خدا گواست قرینی به روزگار نبود
دل ِ دلاورت ای شعلهء زمستان ها
دَمی نبُد که در اندیشهء بهار نبود
فغان که دورِ زمان بر مدار ِ ظلمت بود
وگرنه چون تو به دوران چراغدار نبود
چو آرزوی بلندت جهان گلستان بود
زمین به آفت ِ پَستی اگر دچار نبود
و گر سَموم ِ طبیعت گداز ِ دوزخ تاب
چنین به شهر و دیار ِ تو رهسپار نبود
و گر به نام ِ خدا بامیان و کابل و بلخ
چو قندهار گرفتار ِ گـُرگ ِ هــار نبود
تـَهمتـَنـا و ابو مُسـلِمــا و یعـقــوبــا
شهادت ِ تو چنین دور از انتظار نبود
گذشت پیک ِ خیال از جبال ِ هندوکــُش
گــُلی ندید و گیاهی که سوگوار نبود
به قــُـلــّه های شرف لاله ای نمی افروخت
که از دریغ ِ حضور ِ تو داغدار نبود
زهی هُنر که سَمندَت ز حادثات ِ زمان
چنان گذشت که بر دامنت غُبار نبود
....................................................................
پاریس ، 27/9/2001
م.سحر
...................................................................
*
احمدشاه مسعود یک قهرمان افغانستانی ِ میهن پرست، ـ
دوستدار ِ ایران و عاشق ِ شعر و زبان فارسی بود. ـ
...................................................................
...................................................................................................................
برای خواندن متن فرانسهء این شعر ، روی نشانی زیر کلیک کنید : ـ
Version française
