دو ترانه از ناظم حکمت

....................................

1

ـ رباعی

.........

ــ روزیم در آئینه نمایان شد یار

ـ گفت : اینک من ! تو نیز نو کن دیدار

ـ من مُشت در آئینه زدم ، آینه ریخت

ـ یارم اما به جای خود داشت قرار

2

ـ ترانه

..............ـ

دیده ام در خواب یارم را

ـ از فراز شاخه ها بر من نمایان بود دیدارش

ـ ماه ِ گردون بود گویی کز میان ِ ابرهای تیره ء انبوه

ـ ـ ـ ـ ـ ــــــــــــــــــ ـ راه می پیمود،ـ

ـ در قفایش چشم های من

ـ دم که می اِستاد من ، او نیز می اِستاد

ـ درنگاهش می فشاندم خیره امواج ِ نگاهم را

ـ در نگاهم باز می اِستاد چشمانش

ـ اینک این بود آنچه بود و شد... ـ

ترجمه از زبان فرانسه در سال 1989

م.سحر
...................................................................

یادداشت : ـ

........................................

این شعر ها ازمن نیست . ترجمهء من است

امروز این رباعی و ترانه را که نزدیک به 20 سال پیش

ترجمه شده است درمیان اوراق پراکندهء خود دیدم

برای تنوعی و یادی از یک شاعر بزرگ همسایه ما که

نزدیک به 50 سال پس از مرگ ، هنوزسخن و آثار او در کشور ش

قدغن است و هم میهنان اومی باید در خفا و به دور ازنگاه سیاستگران

نژادپرست ومستبدّان میراث خوارترکیهء عثمانی، قُرُق را

. بشکنند و دیوان او رادر خفا ورق بزنند

وعجبا که با این مایه از فرهنگ دموکراتیک و آزاد فکری

که سران دولت ترکیه در خود سراغ دارند، سال هاست که

پشت دروازه های اروپا فکل و کراوات زده در انتظار اجازهء دخول روزشماری

!و زیر پای خود علف سبز می کنند

یاد مِولانای قونیه به خیر که گفته بود : ـ

..................................

آن یکی می گفت اُشتر را که : هی

از کجا می آیی ای فرخنده پی؟

گفت: از حماّم ِ گرم کوی تو

گفت :خودپیداست از زانوی تو!ـ