.....................................................
۰۹ آبان ۱۳۸۷
درخت
درخت
به :ح.اسماعیلی
.
بر آستان ِ خاک ِ کهن برپای
استاده سایه گستر و مغرور
پیروزمند پیکر ِ پر هیبت ِ درخت
.
بس بازوان ِ شاد گشوده ست زی فراز
بس بال های سبز سپرده ست زی فرود
با قامت ِ مصممّ ِ اندامش
در رقص ِ باد ، بازی ِ نوزاد ِ جَست هاست.ـ
.
در نور ِ آبگینه وش ِ زردپوش ِ مِهر
با هر جوانه جان ِ درختی ست هم نشین
هر برگ را سرود ِ گیاهی ست بر زبان
هر جَست را شکوه ِ بهاری ست بر جبین .ـ
.
وینگونه ایستاده سرافراز و سربلند
چنگ ِ هزار ریشه درافکنده با زمین
ناخُن گشوده در بُن ِ دهلیز های خاک
دست ِ هزار شاخه برآورده زی فلک
پیک ِ هزار پنجه فرستاده زی مغاک.ـ
.
با جستجوی زیستنی سرشار
در ساحت ِ ستاره به صید ِ نسیم و نور
واندر ضمیر ِ خاک ، هم آغوش ِ روح ِ آب .ـ
.
زینسان درخت را
بر هر کف ِ گشوده ره آوردی ست
از بطن ِ مادرانهء بارآور زمین
وز قعر ِ خاک ، هدیهء اقلیم ِ آفتاب. ـ
.
وینگونه استوار و غرورافشان
اِستاده سایه گستر و گردون سای
پیروزمند پیکر پر هیبت ِ درخت . ـ
.....................................................
پاریس ـ 1984
م.سحر
برای خواندن شعر های دیگر م. سحر که در اوزان نیمایی سروده شده اند