۰۹ فروردین ۱۳۸۹

ای عشق


ای عشق



چنین که شیفته بر بام می بری ای عشق

مرا به عرصه ی اوهام می بری ای عشق

پرنده ای که به راز آشناست ، می داند

دل ِ من است و تو در دام می بری ای عشق

نیامدی و به کف جام ِ شوکرانم بود

کنون ز بهر ِ که این جام می بری ای عشق ؟

به دست ِ توست مگر زاد ِ راه و بار ِ سفر

که کوله باری از آلام می بری ای عشق ؟

سمند ِ سرکش ِ روح ِ مرا چگونه چنین

چو موج ِ خسته ی آرام می بری ای عشق ؟

رها نمی کـُنـَدم دست و آستین ِ فراق

مرا به کـُـشتن ِ ایّام می بری ای عشق

سرودهای پراکنده ی خیال ِ مرا

به بزم ِ دفتر ِ الهام می بری ای عشق

گذارگاه ِ تو آن کوره ی گدازان بود

کِی از گداختگان نام می بری ای عشق ؟

قلم گریستن آغاز می کند بی دوست

به سوی او کـِی از اینجام می بری ای عشق ؟

م.سحر

پاریس
29.3.2010