شیطان و سمنان

شیطان و سمنان

این نقل قول از تفسیر طبری و شرح گلشن راز را دوستی بر صفحه فیسبوک خود  نقل کرده بود
در حاشیه یادداشتی  مبتنی بر «تحقیقات علمی و تاریخی » خود بر او نگاشتم که حیفم آمد دوستان نخوانند ازین رو هر دو  یادداشت را به اینجا منتقل می کنم :  

چنین بود  یادداشت آن دوست به نقل از تفسیر طبری و شرح گلشن راز :

... با پوزش از سمنانی های عزیز و البته خودم هم رگ و ريشه در سمنان دارم «

در شرح گلشن راز و نيز در تفسير طبری آمده که: شيطان،که نام اصلی اش «عزازیل» است در ابتدا از فرشتگان مقرب بود. وی هفتصد هزار سال عبادت کرده و سه هزار سال شاگرد رضوان بود، اما چون از دستور خداوند سرپیچی نمود و به آدم سجده نکرد از بهشت رانده شد و به سمنان افتاد.
(تفسیر طبری، ج 1، ص 53) و (شرح گلشن راز، ص 434)
در در قصص الانبیاء آمده است که هر چهار تا به زمین پراکنده افتادند : 
آدم و مار به کوه به سراندیب افتادند
حوّا در جده (شهری در عربستان) 
شيطان به سمنان 
همه زاری کنان ، با چشم گریان و روح پريشان .»

این هم یادداشت من

در یک نسخه بدل که گویا در کتابخانه بادلیان نگهداری می شود آمده است : « آورده اند که ابلیس به هنگام فرود آمدن از عرش درخاک سمنان به کویی فرود آمدی که آنرا محلت روحانیان گفتندی و بر بامی افتاد و به روزنی اندر شد که خانه مردی بود روحانی که باریتعالی پیش از آدم او را از بهشت رانده بودی و به سمنان اندر فرستاده بودی و آورده اند که وی را زنی بودی سوگلی حرم که رشگ حوا بودی وپیوسته حوا را هوای آن بودی که پروردگار توانا وی را به جمال آن زن آراستی و به کمال وی پیراستی . دراخبار اندر است که شیطان یکسره در بستر او افتادی و با وی زنا کردی و ازو ذریتی برآمدی که هفت هزار سال بعد جهان را گشودی و ایران را رشگ برین کردی و دموکراتیک ترین انتخابات عالم را به او نسبت داده اند که مردی بود سخت روحانی و به غایت سبحانی و تمامت میراث ابلیسی دروی مکنون بعون الله تعالی! و گویند که وی را رفیقی بودی شفیق به خاک رفسنجان که حق عزّ ذکره درحق وی هیچ کوتهی نکرده بودی و همهء ابزار روحانیت بدو ارزانی فرموده بودی الا ریش. نیمه مردی بودی کوسه روی و یاوه گوی اصیل و محیل و زبر دست و چاره گر ، خاصه آن که استاد در سخنان هردمبیل بودی . آورده اند که یاوه ترین سخنی که گفت همانا سخنی بود که در اوصاف انتخاب همدست روحانی سمنانی خود فرموده بود و درتواریخ جهان ضبط است که تا سنگ پا در قزوین و روی بر چهرهء پر رویان عالم بوده است ، ابنای زمان کلامی در این حد وقاحت از کسی نشنوده اند که وی پس از نصب روحانی سمنانی به ریاست جمهوری در ایران گفت و فرزندان آدم را آنچنان خر تصور کرد که گویی که نه از ذریت آدم رحمت الله علیه ند بل از فرزندان و نوادگان حضرت حمار رضی الله عنه بوده اند.»

م.سحر

پاریس 22/6/2013