غزل برای دخترکم آناهید

آفرین ِ من

............

......................

حُزن فشان ِ دل ِ حزین ِ منی تو

دخترِ زیبای نازنین ِ منی تو

نوش و نشاطِ تو ناز و نغمهء ناهید

خوش تر از آنی و خو ش ترین ِ منی تو

تعبیه در چشمِ توست رازِ طبیعت

پرتوِ خورشیدِ سرزمین ِ منی تو

پیش ِ تو آزادم از برین و فرودین

بیمِ فرودم نه تا برین ِ منی تو

آینه سانم که در نگاهِ توام من

آیتِ بختی که بر جبین ِ منی تو

برنگزینم هرآنچه برنگزینی

دستِ گزینش در آستینِ منی تو

درد چه پاید که نوشدردِ من از توست؟

تلخ چه پوید که انگبین ِ منی تو ؟

گرچه به نفرینِ روزگار اسیرم

خُرّم از آنم که آفرین ِ منی تو

پای و رهت خوش که پایداری ام از توست

جایگهت خوش که جانشین ِ منی تو

.........

م ـ سحر

................

پاریس 7/10/2005