خـــانــــه تـُهـــــی ست
......................................................
................
از دَم ِ زیستن، زمانه تهی ست
هستی از جان ِ جاودانه تهی ست
چشم از اندوه ِ ابرها لبریز
لب ز لبخند ِ شادمانه تهی ست
گوش ِ عالم ز غـیـــه زاغـان کـر
گـلوی قمـری از تـرانـه تهی ست
در خـَم ِ کوچـه های فـتنـه و مرگ
راه ِ جان بُردن از نشانه تـُهی ست
گــر ز غربت رسی به خــانه مرو
راه ِ صحرا گزین که خانه تهی ست
کودکان پیر و هر نهال ِ جوان
چون عصای نی از جوانه تـُهی ست
شَبَحی زان چـراغ مانده و بس
وز فروغش دل ِ شبانه تـُهی ست
رخت ها زیب ِ داربستی نـــه
سفره از نان ِ مادرانه تهی ست
مُرغکــا دانه بیش از این مطلب
جوجه مُرده ست و آشیانه تـُهی ست
جز غُباری زخاطراتی دور
روزگارت ز هر بهـانـه تـُهی ست
پاریس ، 12/3/1988
از دَم ِ زیستن، زمانه تهی ست
هستی از جان ِ جاودانه تهی ست
چشم از اندوه ِ ابرها لبریز
لب ز لبخند ِ شادمانه تهی ست
گوش ِ عالم ز غـیـــه زاغـان کـر
گـلوی قمـری از تـرانـه تهی ست
در خـَم ِ کوچـه های فـتنـه و مرگ
راه ِ جان بُردن از نشانه تـُهی ست
گــر ز غربت رسی به خــانه مرو
راه ِ صحرا گزین که خانه تهی ست
کودکان پیر و هر نهال ِ جوان
چون عصای نی از جوانه تـُهی ست
شَبَحی زان چـراغ مانده و بس
وز فروغش دل ِ شبانه تـُهی ست
رخت ها زیب ِ داربستی نـــه
سفره از نان ِ مادرانه تهی ست
مُرغکــا دانه بیش از این مطلب
جوجه مُرده ست و آشیانه تـُهی ست
جز غُباری زخاطراتی دور
روزگارت ز هر بهـانـه تـُهی ست
پاریس ، 12/3/1988
م.سحر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر