ای شدنت زوال ِ من... ـ

از دفترهای قدیم

.....................

ای شدنت زوال ِ من... ـ

........................................

زندگی از تو می مَکد در دلِ خاک دانه ام

از تو به پاست ساقه ام ، وز تو دَمد جوانه ام

ای گـُل ِ سرخ ِ باغ ِ من ، آتش ِ من ، چراغ ِ من

شور ِ من ، اشتیاق ِ من ، دور مشو ز خانه ام

ای شدنت زوال ِ من ، آمدنت کمال ِ من

مرغ ِ سپید بال ِ من ، لانه بزن به شانه ام

آتش ِ آه ِ من تویی ، مشعل ِ راه ِ من تویی

اختر و ماه ِ من تویی ، در شب ِ بی کرانه ام

حسرت ِ روزگار ما ، آینهء بهار ِ ما

هَمهمهء دیار ما ، آبروی زمانه ام

هان مرو از نبودنت، شهر به خواب می رود

خانه خراب می شود ، شوق بر این ترانه ام

راه تویی ، رها تویی ، باغ تویی ، فضا تویی

مرغ منم در این قفس ، بستهء آب و دانه ام

بر شب ِ من گذاره کن ، حال ِ مرا نظاره کن

تا که مرا رها کنی ، از شَبَح ِ شبانه ام

پاریس ، خرداد 1359