بخشــی از کتـاب گفتمــان الـّـرجــال
...................................
دوبیتی های دلاّل الاسلام ، حاج آق عبداُلبورژوای میدانِ باری
.....................................
دکان و کوی و بیت و باغ دارُم
به کاخِ مؤمنان اُطراق دارُم
ز دین تا آدمیت، راه صَعب است؛
مو پیشانی به انبُر داغ دارُم
زتُجّارُم به بازارُم گُذر بی
سرُم شیخ و فقیهُم تاجِ سر بی
خری سرگرمِ کارِ اقتصادُم
که طبقِ امرِ رهبر کارِ خر بی ! ـ
مو دلاّلِ فضولاتِ فرنگُم
که با مغرب زمین درحالِ جنگُم
مُسلّح با دو من پشم و بلاهت
حریصی کُند ذهن و تیزچنگُم !ـ
مو دلاّلی به صورت ، بورژوایُم
به معنی پادوی حاج ممرضایُم
دِهِ بی صاحبی و پولِ نفتی ست
شریکِ دزد ، یعنی دهخدایُم ! ـ
مرا از علم و از صنعت خبر نی!ـ
به جز دلاّلی یُم ذوقِ دگر نی ! ـ
پسِ رایانه توی جِت سوارُم
اگرچه جِت سواری کارِ خر نی ! ـ
مرا از علم و صنعت بی نیازی ست
که از دلاّلی یِم اسلام راضی ست ! ـ
مو در ایران فروشی بی جوازُم
مُراد از بورژوازی ، بی جوازی ست !ـ
مو که پروار بندِ لات و پاتُم
امینِ مؤمنین و مؤمناتُم
به غارت می برُم اموالِ ملّی
به مُلاّ می دهُم خُمس و زکاتُم ! ـ
به هر نهضت ، عَلَم بر کولِ مو بی
وزیر و پادشا معزولِ مو بی
عروسیِ نَنَم با پولِ ملّت
عروسیِ خدا با پولِ مو بی ! ـ
زشرکت با دیانت ، ربعِ قرنی ست
که دلاّلی ز مو دلاّل تر نیست
جهان بازار و ما بازاریانیم
وطن هم جُز متاعی بر گُذر نیست !ـ
مو کزبازاریانِ خوش صفاتُم
امینِ مؤمنین و مؤمناتُم
به تاراجی وطن در حجره دارُم
زُکاتی باج و خُـُمسی مالیاتـُم ! ـ
رجالِ مؤمنِ بازاری اُم مو
ز دین پُر وز حَمیّت عاری اُم مو
به سنگِ آدمی مثقالی اُم لیک
خریّت خواستی ، خرواری اُم مو!ـ