اسلامِ تو ، ایران ِ مرا کُشت...
و چند رباعی دیگر
..................................................
دو روایت از یک رباعی
1
جز جهل ترا هیچ نه در مُشت ، ای شیخ
در ننگ ، نشانه‌ای به انگشت ، ای شیخ
دین تیغ تو گشت و تیغ فرمانبر ِ دین
اسلامِ تو، ایران ِ مرا کُشت ، ای شیخ !
2
نسل اندر نسل و پُشت در پُشت ، ای شیخ
تاریخ نمی‌کند فرامُشت ، ای شیخ
ریش ِ تو به خون ملّت آغُشت، ای شیخ
اسلام تو ایران ِ مرا کُشت ، ای شیخ !
دزد ۳۰۰۰ میلیاردی
اسلام عزیز ِ روسو ـ چینی داریم
یارانۀ بار ِ سیب زمینی داریم
دُزدِ سه هزار بار میلیاردی را
در سایۀ انقلابِ دینی داریم
آمین ِ فرشتگان
شد مُهر نماز ِ مؤمنان مــِید این چین
گویند فرشتگان به چینی آمین
لا حول وَلا قوّت اِلاّ بالـنـَفـت
لا غارت و لا چپاول ، الّا بِالدّین !
نمک
ای داس و تبر، جز درِ زندان مشکن
دندان ِ امان به تیغ ِ ایمان مشکن
ای مرد خدا نمک خوری با دل خلق
آنجا که نمک خوری، نمکدان مشکن !
گنگ خواب دیده
ای خفته، به خواب دیده‌ای: بیداری !
زین بیداریت، غرقه در پنداری
گم کردۀ خویش را نیابی، زیراک
آنرا که نجویند، نیابند، آری !
ابر پریشان
گر زین تَف ِ شوره زار، جان باید بُرد ؛
داغ ِ دل و رنج ِ بی‌کران باید بُرد
هر تکّۀ این ابر پریشان شده را
بر دوش، به بام ِ آسمان باید بُرد .
چهار ترانه نخستین در ۱۳ و سه رباعی بعدی
در ۴ سپتامبر ۲۰۱۱ سروده شده‌اند.
م. سحر
