کشتی در لجن
کشتی به لجن
نشست و ما در لجنیم
از سینه و سر تا بُن ِ پا در لجنیم
غرق لجنیم و شادمانیم از آنک
در ظّل ِ «حکومت خدا» در لجنیم
از سینه و سر تا بُن ِ پا در لجنیم
غرق لجنیم و شادمانیم از آنک
در ظّل ِ «حکومت خدا» در لجنیم
لطف ریش
ما دوزخیان ِ
شهر خویشیم ای دوست
خودباخته و
روانپریشیم ای دوست
از انبر ِ دین
، داغ به پیشانی ی ماست
محبوب ِ خدا به لطف ِ ریشیم ای دوست!
ابزار حکومت
گُرگیم و تنی
به جلدِ میشی داریم
با دین ِ خدا ، قِر و قَمیشی داریم
از جملهء ابزار ِ حکومت بر مُلک
در کَلّـه، گچی ، به چهره ، ریشی داریم
با دین ِ خدا ، قِر و قَمیشی داریم
از جملهء ابزار ِ حکومت بر مُلک
در کَلّـه، گچی ، به چهره ، ریشی داریم
ناخدا
اندیشهء کافی
و کُلینی داریم
صلحِ حسنی ، شورِ
حسینی داریم
کشتی به لجن نشست و با لطف خدا
شادیم که «ناخدا خمینی» داریم
کشتی به لجن نشست و با لطف خدا
شادیم که «ناخدا خمینی» داریم
الغریق
دیریست به بام
ِ آرزو در خوابیم
در حسرتِ نایافته ای ، بی تابیم
چون غرقه به
جستجوی آزادی خویش
چنگال به هر
خار وخسی می سابیم
فاصله
دیریست زمان، بسی زما پیشتر است
زین واماندن ،
به کام ِ ما نیشتر است
از فاصله
ها هرچه فزونتر کاهیم
با فاصله ها ،
فاصله مان بیشتر است
حقیقت باز ها
دین دامِ رَه است
و راه را سدسازان :
تفسیرگرانند و نظرپردازان !
گر رهروِ
عاشقی ، به بازی ، مطَلَب
جز باطل ازین
خیل ِ «حقیقت» بازان !
محال اندیشی
نادیده ، نشان
ز بی نشانی جُستن
یا در پیری ،
دور ِ جوانی جُستن
آسان تر از آن
است که از دفتر ِ دین
آزادی ِ آدمی ، توانی جُستن !
درختِ فردا
آنان که سر ِ
زُهد، به کار تو کنند
از دین و
خدا خشت ِ حصار تو کنند
امروز اگر
نهالشان بنشانی
فردا ز درخت ،
چوبِ دار تو کنند
درآتش
گر خستهء غربتیم یا در وطنیم
ما سوختگان ِ
کورهء خویشتنیم
دی وعدهء
آزادی و دین مان دادند
امروز
میانِ آتشی در لجنیم !
وعدهء آزادی
دی وعدهء اهل
ِ دین به آزادی بود
بشکوه رهی به
شهر و آبادی بود
امروز چنانست
که ویرانی ی ما
درسایهء دین
بود و به استادی بود
واردات چین
و روس
از غار حرا ،
شهر نشین آوردند !
بی دین شده
بودیم که : دین آوردند
تا پایهء انقلاب
مُحکم گردد
اسلامِ مُبین
ز روس و چین آوردند
کالای ارزان
تا معنویت، متاع ِ دُکّان
گردید
معنای
خدا مُرادف ِ نان گردید
زینگونه چو
دین ، گران و کمیاب آمد
اسلام زچین
رسید و ارزان گردید !
شمشیر علی
پالان بُردند
و صندلی آوردند
بر مسندِ پادشا ،
ولی آوردند
تا فتح عُمَر
شود در ایران کامل
از روسیه
شمشیرِ علی آوردند
****
شعر چیست؟
اندیشه و ذوق و رنج ، هم خانه شوند
تا رمز گشای دل ِ دیوانه شوند
جان زخمه زند به ساز، تا نغمه و شور
پیوند ِ وجودِ خویش و بیگانه شوند
تا رمز گشای دل ِ دیوانه شوند
جان زخمه زند به ساز، تا نغمه و شور
پیوند ِ وجودِ خویش و بیگانه شوند
رباعی سحر
آنانکه رباعی ی
سحر می خوانند
با رؤیت مبتدا ، خبر می خوانند
از پوست به مغز می رسانند نظر
چون با نظرِ « اهل نظر» می خوانند
با رؤیت مبتدا ، خبر می خوانند
از پوست به مغز می رسانند نظر
چون با نظرِ « اهل نظر» می خوانند
........................................................
م.سحر / پاریس
21.4.2012
http://msahar.blogspot.fr/
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر