حوریات و غلمانیات

...............................................................................

حوریات و غلمانیات

وهم آوردی که عمر در سر کنمش

چون جامهء انتظار در بر کنمش

افسوس که وعدهء تو وآن باغ بهشت

زیبا‌تر از آن بود که باورکنمش !

  

□

زان شیر و عسل که وعده فرمودستید

ما را ره دل بر آرزو‌ها بستید

در آتش اوهام ر‌هامان کردید

خود لیک به کام دل خود پیوستید

□

حور تو ز حد عیش ما بیرون است

وآن وعده‌ات از نیاز ما افزونست

ما را یاری بس است و مهری برما

باقی رهِ وهم و سایهء افسون است

□

در دستِ جوان، عصای پیرم چه دهی؟

این وعده به انگبین و شیرم چه دهی؟

تا بر سر ِ قبرِ خویشتن ناله کنم

آوای بم و نوای زیرم چه دهی؟

□

نهری که در او آب، روان کردستی

از بهر فریبِ کاروان کردستی

سرچشمه‌ات از سراب می‌نوشد آب

ما را به سراب، میهمان کردستی !

□

سیمِ دَغل از وعدهء فردات دهند

نقشی خوش از آن باغِ  مُصفّات دهند

بالی و پری به مُرغِ رؤیات دهند

تا خوش به میانِ جاهلان جات دهند !

□

امروز، همه، وعدهء فردام دهید

جوی عسل و سایهء طوبام دهید

نیک است ولی گرسنگی کشت مرا

فی الحال مرا دو قرص نان وام دهید

□

آن حور که با من آشنایی دارد

با نوکر من نیز صفایی دارد؟

گر حوری تو به ما نخی داد بگو

ناموس در آن بهشت جایی دارد؟

□

آن حوری ما اهل ادا نیز بود؟

با غمزه و عشوه آشنا نیز بود؟

زان پس که به غرفه عیش ما شد کامل

درخدمت ِ غرفهء شما نیز بود؟

□

گر حوری تو شبانه بر ما دل بست

در غرفه شد و نهاد بر پامان دست

از ما به خدا شکایتی خواهی برد

ای مرد خدا‌شناس ِ ناموس پرست؟

□

آیا به بهشت منکراتی هم هست؟

ناموس نگاهدارِ لاتی هم هست

لنزی و شنود و دوربینی پنهان

جا داده به دیوار حیاطی هم هست؟

□

غلمان به بهشت روزگارش چون است؟

مستی ش چگونه و خمارش چون است؟

آیا لخت است یا عبا پوشیده ست؟

با مشتریان شیوهء کارش چون است؟

□

غلمان به بهشت آرین یا سامی ست؟

روشنفکر است مثل ما یا عامی ست؟

با مشتریان چگونه می‌آمیزد؟

درکار جماع، شیوه‌اش اسلامی ست؟

□

غلمان که دهد عیش به زیبا چون زشت

گاهی لب جوی شیر و گاهی لب کشت

با این همه بخشش و جوانمردی و داد

از دست که مزد می‌ستاند به بهشت؟

□

غلمان که هنروری ست در عیاشی

چون وی نه قمی دیده‌ام و نی کاشی

ای کاش به دورهء جوانیت‌ای شیخ

در داد و دهش تو نیز چون وی باشی !

□

آن گونه که کاسبِ دکاندار کند

غلمان به بهشت روز و شب کارکند

گهگاه ز غرفه نیز بیرون آید

تا آبتنی به تحتِ انهار کند !

□

غلمان که ورا کمر چو فولاد بود

زو باغ بهشت، سبز و آباد بود،

پرسیده کسی ازو که آیا این مرد

از شغل شریف خویشتن شاد بود؟

□

ای مرد که سخت اهل ایمان باشی

وز متقیان قم و کاشان باشی

هرگز به دل آرزوی آنت بوده ست

بعد از مُردن به جای غلمان باشی؟

□

ای بوده به پاکی و نجابت مشهور

آیا هرگز به خاطرت کرده خطور

این فکر که در بهشت گردی چون حور

از سوی خدا به کار عشرت مأمور؟

□

حوری که بهشت ازو بود عشرتگاه

آیا هرگز به شغل خویش است آگاه؟

آیا داند که شغلش از منظر شرع

کاری ست که اهل خاک دانند گناه؟

□

ای آنکه به دل هوای غلمان داری

خاطر به خیال او پریشان داری

اینجا نبری عیش که آنجات دهند

الحق که ارادتی به شیطان داری !

□

آیا به بهشت بوده است آدم وار

غلمان ز حقوق بشری برخوردار؟

از بهر چه می‌شود چنین بهره کِشی

بی‌مُزد ازین بهشتی ی بی‌آزار؟

□

روزی که بهشتیان به پا برخیزند

با بهره کشان مفت گا بستیزید

عشرتکده‌ها ی آن جهان بسته شود

عشاق به تخم این جهان آویزند !

□

غلمان زچه حور سان کند خدمت مُفت

در پاسخ این سئوال ما چتوان گفت؟

آن بهره کشی ز حور و غلمان از چیست؟

خود کیست که این راز بر آرد ز نهفت؟

□

غلمان چه گناه کرده بوده ست مگر

کاینگونه از او بهره کِشد نوع بشر؟

حوری به چه جرم روز و شب می‌باید

با هرکس و ناکسی رود در بستر؟

 □

ای گشته ز رحمت خدا برخوردار

در باغ بهشت جنبِ تحت الانهار

زینگونه مزن چنگ به حور ای بی رحم

غلمانان را مکن چنین استثمار

□

ای مؤمنه،‌ای نجیبه،‌ای پاک سرشت

روزی که تو نیز می‌شوی اهل بهشت

آیا هوست هست که حوری باشی؟

گاهی لب جوی آب و گاهی لب ِ کشت؟

□

ای مؤمنه،‌ای اهل بهشت‌ای انسان

غلمانان را گاو نرِ خویش مدان

آنقدر به اوظلم مکن در بستر

آنقدر به او زور مگو در بستان

□

ای مؤمنِ مُسلم،‌ای هوسباز بهشت

باسیرتِ بی‌صفا و با صورت زشت

از بهر چه حوریان زیبا طلبی

گاهی لب جوی شیر و گاهی لب ِ کشت؟

□

ای حوری جان، از آن بهشتت بگریز

برخبز و به خیل ِ مُفت گایان بستیز

برکن زبن این بنا که وصف العیشش

از دیدهء جان است و خِرَد، حُزن انگیز !

م. سحر

۱۹. ۲. ۲۰۱۳

http://msahar.blogspot.fr/