منِ
غیر / منِ من
چو
یارانِ برچیده دامن
مرا
واگذارید بامن
که در
جلدِ تنهایی خویش
درآیم
به جلدِ خدا من
ز شهرِ
جُدایان کنم کوچ
شوم زین
جدایی جدا من
کجایی سوی بی کجایی
گزینم در این ناکجا من
رها گردم از گـَردِ راهی
که هرگز نگردم رها من
بیابم بُنِ خویش در خویش
رَسَم از منِ خویش تا من
که زین هردو تن بازمانَد
زمن : یا منِ غیر ، یا من
چنین تا خود از من ننالد
به نالیدنی نا روا من !
نجوید ازین پس ز من ما
نخواهد در این ره ز ما من
نپرسد از ایشان : «چرا تو؟»
نگوید به آنان : «چرا من؟»
من از انزوا گوشه گیرد
که جوید رهِ انزوا من !
م.سحر
12/12/2013
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر